باخود بردن به انگلیسی

کلمه‌ی «با خود بردن» در زبان انگلیسی به take along یا carry along ترجمه می‌شود.

«با خود بردن» به معنای حمل یا بردن چیزی یا کسی در کنار خود، هنگام رفتن به مکانی دیگر است. این فعل ترکیبی در زبان فارسی اغلب زمانی به کار می‌رود که فردی هنگام ترک یک مکان، چیزی را از آنجا همراه خود به مقصدی دیگر می‌برد. این همراهی می‌تواند فیزیکی باشد، مانند بردن یک وسیله یا خوراکی، یا حتی استعاری و ذهنی، مانند بردن خاطره‌ای یا احساسی در دل. تفاوت آن با افعالی نظیر «بردن» یا «حمل کردن» در تأکیدی است که بر همراهی شخصی و ارادی با آن چیز وجود دارد.

در موقعیت‌های روزمره، «با خود بردن» معمولاً برای اشاره به وسایلی استفاده می‌شود که فرد برای راحتی، نیاز یا علاقه‌مندی با خود می‌برد. مثلاً کسی ممکن است هنگام رفتن به محل کار، نه‌تنها لپ‌تاپ، بلکه ناهار، کتاب یا هدفونش را نیز با خود ببرد. در این کاربرد، فعل «با خود بردن» نشان‌دهنده‌ی انتخاب آگاهانه‌ی فرد برای همراه داشتن چیزی است که به او تعلق دارد یا برایش اهمیت دارد. همین ویژگی باعث می‌شود تا این عبارت، بار عاطفی یا شخصی بیشتری نسبت به صرفاً «بردن» داشته باشد.

از منظر معنایی، «با خود بردن» می‌تواند نشانه‌ی توجه، وابستگی یا حتی مسئولیت باشد. وقتی کسی فرزندی را با خود می‌برد، نشان از مراقبت و توجه اوست. وقتی کسی کتابی را با خود می‌برد، می‌تواند نشانه‌ی علاقه‌ی او به مطالعه باشد. در هر دو حالت، این همراهی نه فقط از سر اجبار، بلکه به‌عنوان بخشی از سبک زندگی یا تمایلات فردی تفسیر می‌شود. بنابراین، کاربرد این عبارت گاه بازتابی از شخصیت یا احساسات فرد نیز هست.

این ترکیب فعلی همچنین در متون ادبی و گفتار استعاری نیز کاربرد فراوانی دارد. مثلاً گفته می‌شود: «او خاطره‌ی آن روزها را تا همیشه با خود برد»، یا «ترانه‌ای را با خود برد که هر بار آن را زمزمه می‌کرد». در این نوع استفاده، منظور از «با خود بردن»، بردن چیزی در دل، ذهن یا حافظه است که جنبه‌ای نامحسوس اما عمیق دارد. این کاربردهای استعاری نشان می‌دهند که «با خود بردن» می‌تواند حامل معنایی فراتر از صرف انتقال فیزیکی باشد.

«با خود بردن» واژه‌ای است که به‌خوبی میان عمل و احساس، و میان نیاز و انتخاب، پلی معنایی می‌زند. این عبارت ساده، در بافت‌های مختلف زندگی روزمره، ادبیات و ارتباطات انسانی، حضوری پررنگ و چندلایه دارد و از همین‌رو، یکی از ترکیب‌های زبانی غنی و پرکاربرد در زبان فارسی به شمار می‌رود.